نکاتی در مورد طراحی
منتشر شده در 95/11/19
ده نکته از مداد رنگی
1. مدادرنگی نوعی مداد است که مغزی ِ آن اثر رنگی بر جای می‌گذارد.
2. مغزی مداد، بخش استوانه‌ای شکل و باریک آن است که در آن از رنگدانه (ماده رنگی) فشرده، گل سفید، پودر تالک یا کائولن (یک نوع خاک رس) و یک مادة چسبنده مثل چسب سلولزی یا نوعی موم استفاده میشود.
3. چون کودکان هم از آن استفاده می‌کنند در ساخت آنها نباید از فلزهای سنگین قابل حل مانند کروم‌ها، کادُمیم‌ها و حتی برخی از رنگدانههای طبیعی به دلیل سمی بودن استفاده کنند.
4. مداد رنگی را هم می‌توان به صورت تیز به عنوان هاشور زنی استفاده کرد -برای تکنیک هاشور همیشه باید مدادتان را تیز نگه دارید- و هم به صورت نرم برای حالت سایه‌زنی استفاده کرد.
5. کاغذهای مناسب برای مداد رنگی متنوعند. به جز کاغذهای صیقلی (کاغذ گلاسه) و کاغذهای خیلی زبر می‌توان از هر کاغذی استفاده کرد، از کاغذهای بسیار مرغوب گرفته تا کاغذهای بسته‌بندی. کاغذهای مرغوب ضخیم هستند و بافت کاملا فشرده دارند. حتی کاغذهای رنگی، به ویژه کم‌رنگ نیز برای نقاشی با مدادرنگی بسیار مناسبند. بسته به درشتی بافت کاغذ و پرزهای آن، اثر هنری حالت متفاوتی به خود می‌گیرد. برای هاشور زنی بهتر است از کاغذهای صاف (H.P) برای حالت سایه‌زنی از کاغذهای نسبتاً زبر (NOT) استفاده کرد.
6. مدادرنگی قابل حمل است و به راحتی می‌توان آن را در هر مکانی مورد استفاده قرار داد.
7. در کار با مدادرنگی غالباً یک محدوده را فقط با یک رنگ پر نمی‌کنند و از ترکیب چند رنگ برای رنگ‌آمیزی استفاده می‌کنند.
8. برای ایجاد تیرگی و تاریکی می‌توان از رنگهای مکمل استفاده کرد.
9. با مدادرنگی می‌توان جزئیات کار را به صورت عالی نشان داد.
10. مدادرنگی از ابزارهای خشک است که تنوع رنگی زیادی دارد.
ده نکته از گواش
1. این وسیله در واقع همان آبرنگ غلیظ شده می باشد که قدرت پوششی فراوانی دارد و برای کار نقاشی کودکان و نوجوانان بسیار مفید و از لحاظ کاری پر تنوع و جز رنگهای جسمی می‌باشد. با استفاده از آب فراوان می‌توان با گواش هم جلوه‌هایی از آبرنگ و حالت روحی ایجاد کرد.
2. این رنگ مانند آبرنگ تشکیل شده از رنگدانههای محلول در آب است ولی تفاوت این دو در این است که گواش رنگ نسبتاً ماتی است و شفافیت رنگ آبرنگ را ندارد و ذرات تشکیل‌دهندة آن از آبرنگ بزرگ‌تر است و از رنگدانههای شبیه گچ هم تشکیل شده است و رنگ غلیظی می‌باشد. معمولاً این رنگ را با آب مخلوط کرده سپس روی زمینه استفاده می‌کنند.
3. به دلیل استفاده از این رنگ در مدارس اغلب به اشتباه این رنگ را مخصوص کار کودکان می‌دانند اما هنرمندان مشهوری مثل رائول دافی (Raoul Dufy) نشان داده‌اند که این فکر اشتباه است.
4. گواش یکی از رنگ‌هاییست که اثر نقاشی شده با آن را به راحتی می‌توان اسکن نمود و در کامپیوتر آن را نشان داد و ویرایش کرد.
5. این رنگ تقریباً بدون بو است و به راحتی می‌توان در هر مکانی از آن استفاده کرد.
6. تکنیک گواش را می‌توان مخلوط با مدادرنگی، آبرنگ، جوهر،اکولین و رنگهای دیگر استفاده کرد.
7. برای کار کردن با گواش می‌توان ابتدا یک سفرة پلاستیکی، دو ظرف آب تمیز و دستمال برای پاک کردن قلم آماده کرد که در هنگام کار هم سفره را زیر کار پهن می‌کنیم که رنگ اشتباهاً به جایی ریخته نشود چون این رنگ بسیار غلیظ است و در صورت اینکه مثلاً روی فرش بریزد پاک کردن آن مشکل است.
8. از خاصیت پوشانندگی گواش می‌توان استفاده کرد و آن را روی زمینه‌های رنگی هم استفاده کرد.
9. با درست کردن کلیشه با مقوا، طلق، سیب‌زمینی، لینولئوم و... می‌توان طرح‌های زیبایی را با گواش ایجاد کرد.
10. در نوع گواش غلیظ نباید بیش از حد رنگها روی هم قرار گیرند، این کار باعث ترک خوردن کار میشود.
ده نکته از مرکب
1. جوهر برای اولین بار در سپیده‌دم تاریخ مورد استفاده قرار گرفت. اولین جوهر با دوده و آب ساخته شده بود.
2. در حدود چهار هزار سال پیش نوعی مرکب سیاه و با دوام در چین و مصر تهیه می شد. بدین گونه که دوده چراغ یا زغال چوب را با نوعی چسب یا صمغ، می آمیختند. آن گاه موقع مصرف، کمی آب نیز به آن می افزودند . امروزه ، مرکب های چین و هندوستان را باز هم بر همین اساس می سازند. این نوع مرکب ها برای رسم یا نوشتن چیزهایی که می خواهند ثابت بماند، مورد استفاده قرار می گیرند.
3. تاریخ جوهر هند از زمان حداقل قرن 4 قبل از میلاد است که از استخوان‌های سوخته، قیر و مواد دیگر ساخته شده است. نوشتن با جوهر و سوزن تیز نیز اوایل در جنوب هند متداول بود.
4. با استفاده از مواد سفید کننده می‌توان اثرات جالبی را روی جوهر کار شده روی سطح ایجاد کرد.
5. جوهرهای پاک‌نشدنی برای جلوگیری از تقلب در انتخابات هم مورد استفاده قرار می‌گیرد.
6. برای کارهایِ سنگین جوهر بهتر است از مقواهای گرم بالا استفاده کرد تا مقوا به‌خاطر نمناک بودن زیاد تاب برندارد.
7. قلم‌موها را به خصوص اگر از نوع هندی و چینی استفاده کرده‌اید بعد از کار بشویید.
8. این رنگ را با ایربراش هم می‌توان بر سطح کار پاشید فقط موقع پاشیدن چه از این رنگ و چه از رنگهای دیگر استفاده می‌کنیم بهتر است از ماسک استفاده کنیم و مکانی که در آن اسپری می‌کنیم تهویة مناسب داشته باشد.
9. یک سری از جوهرها و مرکب‌های تولید شدة کارخانه‌جات مواد تشکیل‌دهنده نسبتاً مشابه با اکریلیک مایع دارند.
10. درب بعضی از این بطری‌ها با چوب‌پنبه پوشیده شده تا از ریختن رنگ به بیرون جلوگیری کند. اگر درب چوب‌پنبه نداشت می‌توانیم خودمان بگذاریم و با یک میخ‌آهنی یا وسیلة مشابه آن را سوراخ کنیم تا رنگ یکباره بیرون نریزد و و روی رنگ کنترل بیشتری داشته باشیم، این کارها برای این است که این رنگ نسبت به رنگهای دیگر بسیار رقیق است و به راحتی می‌تواند از ظرف بیرون بریزد.
ده نکته از آبرنگ
1. در تولید آبرنگ از رنگدانه و یک ماده چسبنده قابل حل در آب (معمولاً صمغ عربی) استفاده میشود.
2. این رنگ به‌دلیل شفافیت و پشت‌پیدایی از رنگهای لطیف می‌باشد.
3. این رنگ به صورت قرص جامد، پودر، مایع و خمیر می‌باشد. معمولاً در دو شکل خمیری در لوله و تیوپ یا قرص در داخل یک تشتک است که به محض ارتباط قلم‌موی مرطوب با آن، رنگ حاضر است. جعبه‌های تشتکی به علت حجم کمتر بیشتر برای کار در طبیعت و محیط خارج از کارگاه استفاده میشود. آبرنگ لوله‌ای و تیوپی در ایالات متحده بیشترین استفاده را دارد.
4. ابزار اصلی آبرنگ قلم‌موی سمور است چون این قلم‌مو نرم و لطیف است.
5. در آبرنگ اصولاً نیازی به رنگ سفید نیست چون رنگ روحی گذاشته میشود و زمینه هم غالباً سفید است.
6. در آبرنگ کنترل رطوبت کار و قلم‌مو اهمیت زیادی دارد.
7. برای راحتی بیشتر کار با آبرنگ بهتر است از مقواهای گرم بالا استفاده کنیم.
8. از آن‌جا که یکی از جذابیت‌ها کار با آبرنگ بخش‌های سفید و شفاف باقی‌مانده اطراف آبرنگ است برای اینکه این مناطق کثیف نشوند می‌توان آن را با چیزی مثل جسب آبرنگ، لاتکس یا موم پوشاند تا این مواد این نواحی را محافظت کنند که پس از پایان یافتن کار باید آنها را از کار جدا کنیم.
9. این رنگماده از قرنها پیش متداول بوده است اما چیزی که امروزه به نام آبرنگ شناخته میشود در مکتب منظره‌نگاری انگلستان پدید آمد و شکوفا شد. نقاشان این تکنیک باعث ایجاد سنت تازه‌ای در نقاشی شدند و آبرنگ را به عنوان یک رنگ اصلی و مستقل در هنر مطرح کرد. در گذشته آبرنگ نقش فرعی داشت و از آن برای پوشاندن طرح‌های مدادی استفاده می‌کردند.
10. دو روش برای نقاشی با آبرنگ وجود دارد: روش پشت‌نما معروف به روحی (Transparen) و روش پوشان معروف به جسمی (Opaque). در کار با آبرنگ می‌توان دو روش را با هم ترکیب کرد. البته روش روحی متداول است و روش جسمی ماهیت گواش را به نقاشی می‌دهد.
ده نکته از اکریلیک
1. این ماده را با آب می‌توان رقیق کرد ولی بعد از خشک شدن آن دیگر در آب حل نمی‌شود.
2. اگر مستقیماً و بدون استفاده از آب روی سطحی مالیده شود، درخشندگی بهتری در کار ایجاد می‌کند.
3. این رنگها را داخل تیوپ و قوطی عرضه می‌کنند. به دلیل اینکه این رنگها به سرعت خشک می‌شوند همیشه هنگامی که از یک تیوپ یا قوطی رنگ برداشتید از بسته بودن درب آن مطمئن شوید.
4. در هنگام استفاده از این رنگها باید توجه داشت که بعد از خشک شدن کمی تیره‌تر میشود و اگر خواستیم دوباره رنگ مشابه رنگ قبلی بسازیم باید این نکته را مدنظر اشته باشیم.
5. نحوة رنگ‌گذاری این رنگ هم نسبتاً مشابه گواش است و اگر به صورت رقیق استفاده شود می‌توان پوشانندگی روحی با آن ایجاد کرد و در صورت غلیظ استفاده شدن می‌توان پوشانندگی جسمی را با آن ایجاد کرد.
6. از این رنگ روی اکثر بافت‌ها مثل آجر، گچ، سفال، چرم و ... می‌توان استفاده کرد.
7. برای اطمینان از تثبیت آن می‌توان از کیلر، فیکساتیو و ... هم روی آن اسپری نمود.
8. از اکریلیک به عنوان آستر زنی بافت‌هایی مثل چوب و... هم می‌توان استفاده کرد.
9. رنگهای اکریلیک را توسط ابزار ایربراش هم می‌توان استفاده نمود فقط باید قبل از خشک شدن رنگ ایربراش را با آب فراوان شست.
10. از اکریلیک برای نقاشی روی دیوار هم به دلیل سریع خشک شدن استفاده می‌کنند.
ده نکته از پاستل گچی
1. رنگ‌دانة ساییده شده و محلول رقیق کتیرا که به شکل قلمی، چهارگوش یا مداد درآمده باشد را پاستل گچی می‌گویند.
2. پاستل گچی مثل دیگر رنگها نیست و خوب به زمینه نمی‌چسبد و پوشانندگی آن کم است و حالت غبارگونه به زمینه می‌چسبد.
3. پاستل‌های گچی در شکلهای سخت، نیمه سخت و نرم وجود دارد که می‌توان کیفیت‌های متفاوت را در کنار هم به کار برد.
4. برای جلوگیری از آسیب ندیدن کار پاستل بهتر است از تثبیت‌کننده (Fixative) استفاده کرد. اما اگر آن را درون قاب شیشه‌ای نگهداری کنیم احتیاجی به فیکساتیو نیست چون اصولاً تثبیت‌کننده‌ها رنگها را کمی تیره‌تر می‌کنند و این موضوع به خصوص به کارهایی که روی زمینة تیره‌ای نقاشی شده، آسیب می‌زند و جلوه و زیبایی کار ممکن است دست‌خوش تغییر قرار گیرد.
5. اصولاً کار پاستل به جای مقوا و زمینه‌های سفید روی زمینه‌های رنگی کار میشود و به تناسب طرح مقوای رنگ مرتبط با آن را استفاده می‌کنند.
6. به دلیل اینکه کار پاستل روی بافت‌های دندانه‌دار بهتر می‌نشیند، مقواهای بافت‌دار برای این کار مناسب‌تر هستند. زمینه‌های ﺑﺮاق ﺑﺮای اﯾﻦ ﮐﺎر ﻣﻨﺎﺳﺐ ﻧﯿﺴﺘﻨﺪ.
7. روش درست در نقاشی پاستل این است که کار از قسمت‌های روشن شروع و به قسمت‌های تیره ختم میشود.
8. پاستل می‌تواند هم یک کار نقاشی و هم یک کار طراحی باشد. در صورتی که فقط از خطوط استفاده شود و رنگ را به صورت زبر روی کار باقی گذاریم به کارهای طراحی شبیه‌تر است و در صورتی که رنگها را در هم ادغام کنیم و از انگشتان و محو کن برای نرم کردن کار استفاده کنیم به کار نقاشی نزدیک می‌شویم.
9. هنگامی ﮐـﻪ ﻗﻠﻤـﻪ ﭘﺎﺳـﺘﻞ ﺑﺮﺳﻄﺢ ﺑﺴﺘﺮ ﮐﺸﯿﺪه ﻣﯽﺷﻮد، رﻧﮕﯿﺰه ﺧﺮد ﺷﺪه در اﻟﯿﺎف ﮐﺎﻏـﺬ و ﯾـﺎ در روﮐﺶ ﺑﺴﺘﺮ ﺟﺎی ﻣﯿﮕـﯿﺮد. ﻣﻘـﺪاری از ﻏﺒـﺎر رﻧـﮓ هم در هوا و ﮐـﻒ زﻣﯿﻦ وروی دﺳﺖها و ﻟﺒﺎس ﭘﺮاﮐﻨـﺪه ﻣﯿﺸـﻮد. ﺑـﻪ همین دﻟﯿـﻞﺑﺎﯾـﺪ از ﮐﺎرﺑﺮد ﭘﺎﺳﺘﻞهای ﺣﺎوی رﻧﮕﯿﺰه ﺳﻤﯽ ﺧﻮدداری ﮐﺮد.
10. در ﮐـﺎر ﺑـﺎ ﭘﺎﺳـﺘﻞ ﺑﺎﯾﺪ ﻣﻮاظـﺐ ﺑـﻮد ﮐـﻪﺑﺨـﺶهای ﻧﻘﺎﺷـﯽ ﺷـﺪه ﺑـﺮ اﺛـﺮ ﺗﻤـﺎس دﺳـﺖ ﻣﺨﺪوش ﻧﺸﻮﻧﺪ. ﺑﺮای ﺗﻐﯿﯿﺮ و اﺻﻼح ﮐـﺎر ﻣﯿﺘـﻮان از ﭘـﺎک ﮐـﻦ ﺧﻤﯿﺮی استفاده‌کرد
ده نکته از رنگ روغن
1. روغن به کار رفته در رنگ روغن با روش‌های مختلف تولید میشود که رایج‌ترین آنها، جوشاندن بذر گیاه کتان و گرفتن روغن بزرک آن است. سپس این روغن را با مواد رنگی مخلوط می‌کنند. رنگدانهها نیز معمولاً با پایه سرب و کادمیوم یا سنتتیک و پلیمری هستند.
2. زمان زیادی لازم است تا روغن روی بوم خشک شود، بنابراین فرصت کافی برای کار روی تصویر را دارید. و این خصوصیت باعث تفاوت آن با بسیاری رنگهای دیگر میشود، چون نقاشی آن‌قدر خیس می‌ماند تا نتایجی که با هیچ وسیلة دیگری ممکن نیست را به وجود آورید و چنانچه کار خراب شد به سادگی می‌توان رنگ خیس را با چاقو خراشید و یا با پارچه و تربانتین پاک کرد.
3. معمولی‌ترین چیزی که بر روی آن نقاشی می‌کشند بوم است که در انواع کتانی، پنبه‌ای و مقوایی است.
4. برای مخلوط کردن رنگ از پالت استفاده می‌کنند که بهتر است هر دو طرف آن را روغن برزک زنیم و بگذاریم خشک شود. با این کار دیگر رنگ به داخل آن نفوذ نمی‌کند و به راحتی می‌توان رنگ را از روی پالت پاک کنیم.
5. کشف رنگ روغن کمی شبیه به ورود به دنیای جدید است، رنگ روغن توسط نقاشان اهل فنلاند در قرن پانزدهم میلادی اختراع شد.
6. روغن کتان نیز مانند دیگر روغن در برابر آب مقاومند. و برای پاک کردن آنها باید از تینر، تربانتین، اسکاتیف و... استفاده نمود.
7. کاغذها و پارچه‌های آغشته به روغن و تینر و... به شدت آتش گیرند! آنها را پس از مصرف در آب یا در پلاستیک و در جای خنک قرار دهید.
8. بسیاری از رنگ های روغنی دارای مواد شیمیایی سمی هستند. سرب در دراز مدت ما را در معرض ابتلا به سرطان قرار می‌دهد
9. برای اینکه دستتان رنگی نشود ابتدا دستتان را با روغن وازلین یا روغن خوراکی چرب کنید سپس با رنگ کار کنید
10. رﻧﮓ روﻏﻦ ﻧﻘﺎﺷﯽ از ﻧﻈﺮ ﻏﻠﻈﺖ ﺑﺎﯾﺪ در ﺣﺪی ﺑﺎﺷﻨﺪ ﮐﻪ ﻧﻘﺎش ﺑﺘﻮاﻧﺪ ﺑﺮاﺣﺘﯽ ﺑﺎ آنﮐﺎر ﮐﻨﺪ. رنگ ﻧﺒﺎﯾﺪ آﻧﻘﺪر ﺷﻞ ﺑﺎﺷﺪ ﮐﻪ ﺷﺮه ﮐﻨﺪ و ﻧﯿﺰﻧﺒﺎﯾﺪ آﻧﻘﺪر ﺳﻔﺖ ﺑﺎﺷﺪ ﮐﻪ ﻗﻠﻢﻣﻮ ﻧﺘﻮاﻧﺪ راﺣﺖ ﺣﺮﮐﺖ ﮐﻨﺪ.
ده نکته از زغال
1. تاریخچة زغال به دورة پارینه‌سنگی و دیرینه‌سنگی برمی‌گردد که انسان‌های نخستین از آن استفاده می‌کردند و آثاری از آن زمان به جا مانده است.
2. چوب در حرارت زیاد به زغال تبدیل میشود که رنگ مشکی سیاه تیره‌ای را با آن می‌توان ایجاد کرد. غالباً برای تولید زغال از چوب درخت بید یا مو استفاده می‌کنند.
3. رنگ سیاه مخملی دارد که سیاهی آن با سفیدی کاغذ فاصلة زیادی دارد و نسبت به مداد تُن‌های خاکستری بیشتری را می‌توان با آن ایجاد کرد.
4. ابزار سبکی است و به راحتی می‌توان در طبیعت و سفر از آن استفاد کرد.
5. اگر زغال از انواع چرب نباشد به راحتی می‌توان آن را پاک کرد. اثر زغال را با پارچه یا پاک‌کن خمیری می‌توان کم‌رنگ کرد یا کاملاً از بین برد.
برای پاک کردن زغال نمی‌توان از پاک‌کن‌های معمولی استفاده کرد و از پاک‌کن‌های خمیری استفاده میشود.
6. از نوک زغال برای طراحی کردن و از پهنای آن برای پوشاندن سطوح استفاده می‌کنند.
7. بعد از اتمام کار هنری با زغال از تثبیت‌کننده استفاده می‌کنند. البته به دلیل اجتناب از گازهای خطرناک بهتر است قبل از اسپری از ماسک استفاده کنیم.
8. زغال را هم به صورت تکه‌ای و هم مدادی می‌توان استفاده کرد.
9. زغال‌ها در دو نوع چرب و خشک وجود دارد که در واقع زغال‌های چرب در روغن خوابانده شده‌اندو البته تاریخ مصرف دارند و بعد از مرور زمان خشک می‌شوند. زغال‌های چرب اثرات نرمی روی زمینه ایجاد می‌کنند.
10. زغال بسیار شکننده است به خصوص اگر طبیعی باشد با فشار زیاد خرد میشود پس مواظب باشید به آن فشار زیادی وارد نکنید
ده نکته از مداد
1. نجاری به نام استدلر در نورنبرگ مداد را اختراع کرد.
2. مدادها دارای دسته‌بندی و نرم و سخت هستند که مدادهای H، سخت هستند و بیشتر برای ترسیم‌های دقیق مثل کارهای طراحی صنعتی و نقشه استفاده می‌شوند و مدادهای B، نرم هستند و بیشتر نقاشان و طراحان از آن استفاده می‌کنند. مدادهای HB هم حد فاصل این دو مداد است و نه زیاد سخت و نه زیاد نرم است.
3. در مدادهای سخت نسبت خاک گرافیت بیشتر است و به همین دلیل خطوط نازک‌تری را با آنها می‌توان کشید.
4. مدادهای نرم رنگ تیره‌تر و مشکی‌تری دارند و هرچه عدد بالاتری داشته باشد که تا B12 می‌باشد؛ اثر تیره‌تری را به جای می‌گذارند.
5. بیشتر مدادهای گرافیتی در طول متعارف 5/17 سانت ساخته می‌شوند.
6. کاغذهای سفید و شیری رنگ برای طراحی با آن مناسب‌ترند و به دلیل اینکه تیرگی و مشکی بودن مداد از زغال و مشکی خالص کمتر است بهتر است روی زمینه‌های تیره از آن استفاده نکرد.
7. یکی از دلایل متداول شدن مداد قابلیت پاک کردن اثر آن می‌باشد که می‌توان از پاک‌کن‌های لاستیکی و خمیری برای پاک کردن آن استفاده کرد که برای پاک کردن انواع B آن پاک‌کن خمیری مناسب‌تر است و به راحتی بدون اینکه روی اثر خرده پاک‌کن ایجاد شود می‌توان از این پاک‌کن استفاده کرد.
8. با یک مداد گرافیتی می‌توان تونالیته‌های خاکستری زیادی روی زمینه ایجاد کرد و حتی تصویری دقیق مثل عکس پدید آورد.
9. طرح مدادی را گاهی برای زیرکار نقاشی نیز استفاده می‌کنند و سپس روی این خطوط را با اکریلیک، گواش و ... پوشاند و نقاشی را کامل کرد.
10. مدادها معمولاً شش وجهی و گرد هستند و گاهی به صورت مربع و مثلث هم ساخته می‌شوند البته مدادهای گرد استانداردتر هستند و به راحتی در میان انگشتان می‌چرخند و راحت‌تر می‌توان با آن به ترسیم پرداخت.
ده نکته از رنگ
1. برخورد نور به شیئی و انعکاس آن باعث دیدن رنگ می شود.
2. رنگ مترادف با کلمة انگلیسی Hue یا Coloure پدیده‌ایست فیزیکی که در اثر تابش و رفتار انعکاسی نور در برابر چشم ناظر ظاهر میشود و پدیده‌ای است عینی و روانی. ولی رنگ مترادف با کلمة انگلیسی Pigment و Colorant که به معنای رنگدانه و رنگ‌دهنده می‌باشد در ارتباط با خواص فیزیکی و شیمیایی ملکول‌های رنگ‌دار (جسم رنگین) دارد و ماهیت رنگ مورد بررسی قرار می‌گیرد.
3. در گذشته نقاشان خودشان رنگها را می‌ساختند و در آن مهارت و تسلط داشتند اما نقاشان امروز به راحتی به انواع رنگها دسترسی دارند.
4. رنگدانهها به طور طبیعی در مواد معدنی، آلی، در گیاهان و حیوانات وجود دارد.
5. برای تهیه رنگ برای نقاشی، رنگدانهها را با مواد حلال مناسب مانند روغن، موم، صمغ، عسل، خاک رس و… مخلوط می‌کنند.
6. رنگیزههایی مانند اولتر امارین (سنگ لاجورد)، ور میلیون (شنگرف)، اُرپیمنت (زرنیخ زرد)، رِآلگار (زرنیخ قرمز) از ایران و دیگر جوامع اسلامی به اروپا رسیده بود.
7. تا قرون اخیر بیشتر رنگیزه‌ها را از مواد طبیعی استخراج می‌کردند، ولی پیشرفت‌های دانش و فن رنگ‌سازی در سدة نوزدهم امکان تولید تعدادی رنگیزة جدید مانند زرد کادمیم، ویریدین (سبز)، زرد کُبالت، قرمز آلیزارین، و اولترامارینِ مصنوعی را به‌وجود آورد.
8. امروزه، صدها رنیگزة آلی مصنوعی (مانند کینا کریدون گلفام و قرمز، زرد آریلید، آبی و سبز فتالوسیانین) پدید آمده‌اند که در ساختِ رنگماده‌ها و دیگر مواد هنری کاربرد دارند.
9. در سال 1666، اسحاق نیوتن، دانشمند نامدار انگلیسی، کشف کرد که چنانچه نور خالص سفید از یک منشور عبور داده شود، به رنگهای قابل رؤیت تجزیه میشود. نیوتن همچنین کشف کرد که هر رنگ از یک طول موج منحصر به فرد تشکیل شده و قابل تجزیه به رنگهای دیگر نیست. آزمایش‌های بعدی نشان داد که با ترکیب نورها می‌توان رنگهای مختلف را ایجاد کرد.
10. از نظر یک فیزیکدان رنگ نوری است دارای طول موج معین و قابل ضبط. یک فیزیولوژیست رنگ را تنها تاثیر نور بر بعضی سلول‌ها و تحریک اعضا می‌داند برای بعضی فیلسوفان رنگ چیزی بیش از یک تصویر ذهنی نیست. یک هنرمند نقاش زندگی را در رنگها می‌بیند و با رنگ احساس می‌کند یک روانشناس به رابطه ذهن و رنگ توجه خاص دارد و آن‌را ذاتی و غیر قابل تفکیک از روان می‌داند و معتقد است که می‌توان افکار و درون آدمی را به وسیله رنگها سنجید و ارزیابی کرد.
